miércoles, 28 de febrero de 2007

Niman quihualihui in quitzatzilitiuh

Sí, estoy creando un lugar en donde "se dice a voces" la vida del escritor. Pero no un escritor cualquiera, el escritor de mi vida. Muy bien, espero que me guste lo que escribo porque lo hago para mi como una simple forma de desahogar los diversos pensamientos que rondan en mi cabeza. Por esta razón lo comenzaré a decir a voces. Comenzaré a compartir simplemente mis vivencias, pensamientos, fotos, un poco de mi vida, gustos, poemas... ah poco?! Afirmativo, y en el aire los compongo. Pues sí, no puedo negar mis raíces, de donde soy. De hecho es uno de mis gustos, la Historia del México Antiguo.

Auh amo quilhuiznequi, cenca quitequitlatlania, niman quilhuia ca nechca niman ye quihuica, auh niman ic tlilazcatl mocuep in Quetzalcoatl, niman ye quihuica; niman ye ic calaqui, niman ye ic quizazaca nehuan in tlatlauhquiazcatl in mache quihuicac in Quetzalcohuatl tlatempan quihuallalia in tlaolli, niman ye quitqui in Tamoanchan, auh niman ye ic totenco quitlalia inic tihuapauhque.

Mas la hormiga no quiere decírselo. Quetzalcóatl con insistencia le hace preguntas. A cabo dice la hormiga: —En verdad allí. Entonces guía a Quetzalcóatl, éste se transforma en hormiga negra. La hormiga roja lo guía, lo introduce luego al Monte de nuestro sustento. Entonces ambos sacan y sacan maíz. Dizque la hormiga roja guió a Quetzalcóatl hasta la orilla del monte, donde estuvieron colocando el maíz desgranado. Luego Quetzalcóatl lo llevó a cuestas a Tamoanchan. Allí abundantemente comieron los dioses, después en nuestros labios puso maíz Quetzalcóatl.

Códice Chimalpopoca , Leyendas de los soles , folio 77. Trad. de Miguel LEÓN-PORTILLA, Los antiguos mexicanos.

Algo pasa con el Rojo y el Negro... simplemente escribo.

3 comentarios:

Josue dijo...

Viejito, pues no habia dejado ningun comentario hasta ahora... se me había pasado, pero nunca es tarde. Bueno, la neta es que sí, a veces si es muy tarde, ¿cómo que no?. A ver si llegas tarde a la ópera, ya no te dejan entrar, le hagas como le hagas, así que a veces sí es "muy tarde". En este caso no, y te saludo... me gusta el concepto azteca de tu blog. A mi me gusta un chorro la ciudad de México, soy fan kaon..

josue

Tecpatzin dijo...

Ma cualli tonalli:

Inin moblog, cenca cualli ca.

Miec tlapaloliztli

Tecpatzin

xaltonalli dijo...

Estaba yo buscando sobre este mito en particular, cuando despues de leer un poco sobre el, me encontre esta entrada de blog. Donde cuiriosamente expresabas la misma sensación que yo senti al leer sobre el Jaja, supongo que no es tan difícil con la cantidad de gente que existe en este mundo.

Saludos !